Feyzan Alasya güçlü desenleri, çarpıcı resimleriyle şarkılarını söylüyor ve izleyenler hüznü ama bir yandan da umudu sezerek yürüyorlar onunla. Gerçeklerin şiirsel bir dille yansıtıldığı resimlerinde Valery’nin dizelerindeki hüznün, acının ve haykırışın evrenselliği bir kez daha duyuruluyor bize.
Feyzan Alasya’nın resimleri onun dünyayı anlamaya çalışma ve bir çözümleme yoludur. Onun yapıtlarının yaratım süreci Tahsin Yücel’in bir çözümleme yönteminden söz ederken belirttiği gibi “bir kendi kendini dinleme, kendi kendisiyle coşma alışkısı değil, öncelikle ‘başkası’nı anlama, ‘başkası’nı anlamanın nesnel koşullarını oluşturma çabasıdır”. Ve belki bu nedenle insanlığın yaşamı anlamlandırma isteğinin bir ürünü olan mitoloji, mitolojik figürler resmin izleğini oluşturmuştur.
Resim düzleminde kullanılan figürler eşsüremli bir dizge oluşturmaktadır. Bir yanda mitolojik figürler, bir yanda günümüzü çağrıştıran desenler aynı uzam içindedirler. Bu eşsüremlilik önceyi, şimdiyi ve sonrayı birlikte değerlendirmeye, belki de bir yüzleşmeye olanak sağar.
Onun zamansız resimlerinde anarşiden söz edilebilir. Her türlü otoriteyi reddeden anarşi bir başkaldırı olarak yansır bize. Bu başkaldırı aslında hüzünlerden, var olmanın acılarından yola çıkarak yaşam sevincinin ve mutluluğun arayışıdır. Bu arayış, dünyayı anlama çabası yaratılan bilinçli düşlerle sürer, güçlü desenleri düşlerin, düşlenenin yaratımıdır ve Sanat dünyayı yeniden yaratır.
