Politika faiz tavanı ve Taylor Kuralı. Taylor Kuralı, bir merkez bankasının politika faizini enflasyon ve ekonomik büyümeye bağlayan bir formüldür. Ekonomist John Taylor tarafından 1993 yılında geliştirilen bu oran, yıllık enflasyon oranının %2 üzerinde bir denge federal fon oranı varsayar.
Taylor Kuralı, denge oranını enflasyon ve reel GSYİH büyümesindeki merkez bankasının hedeflerinden sapmaya dayalı olarak ayarlar. Enflasyon ve büyüme hedeflerinin aşımları, Taylor Kuralı kapsamında politika faizini yükseltirken, açıkları ise düşürmektedir.
Temel Taylor Kuralı formülü, negatif faiz oranlarının etkisizliğini veya varlık alımları gibi alternatif para politikası araçlarını hesaba katmaz. Taylor Kuralı formülü, enflasyonu oranların belirlenmesinde en önemli tek faktör haline getirirken, Fed'in istikrarlı fiyatları ve maksimum istihdamı teşvik etmek için ikili bir yetkisi vardır.
Taylor kuralı belirtimi… Kaynak: Federal Reserve Bank of St. Louis, FOMC “Statement on Longer-Run Goals and Monetary Policy Strategy
Taylor denklemi en basit haliyle şuna benzer:
r = p + 0,5y + 0,5(p - 2) + 2
Değişkenler:
r = nominal federal fon oranı
p = enflasyon oranı
y = mevcut reel GSYİH ile GSYİH'deki uzun vadeli doğrusal eğilim arasındaki yüzde sapma
Denklem, p (enflasyon oranı) ve en sağdaki '2' toplamı ile temsil edilen enflasyonun %2 üzerinde denge federal fon oranını varsayar.
Taylor tipi kurallar geniş bir literatürde değerlendirilmiş ve yaygın olarak kullanılan makroekonomik modellerde optimuma yakın para politikasını karakterize ettiği iddia edilmiştir.
Restrictive enough territory… Policy Rate and Taylor-Type Rule Proposal… Source: Federal Reserve Bank of St. Louis, Bureau of Economic Analysis, Bureau of Labor Statistics, Federal Reserve Bank of Dallas, Federal Reserve Bank New York
Kaynak: Tera Yatırım-Enver Erkan
Hibya Haber Ajansı