NASA'nın Ay'a yerleştirdiği reflektörler ve lazer ölçümlemesi (Lunar Laser Ranging Experiment) sayesinde, Ay'ın her yıl yaklaşık 3,8 santimetre kadar Dünya'dan uzaklaştığı kesin bir biçimde doğrulanmıştır. Bu uzaklaşım, Ay'ın oluşumundan beri süregelen gelgit etkilerinin bir sonucudur. Dünya'nın dönmesiyle okyanuslarda oluşan büyük gelgit kabarmaları, Ay'a küçük bir çekim kuvveti uygular; bu kuvvet Ay'ın yörüngesini genişletirken, aynı zamanda Dünya'nın dönme hızını da çok hafif şekilde yavaşlatmaktadır.
Ölçümler Nasıl Yapılıyor?
1969 ile 1972 yılları arasında Apollo görevleriyle ve Sovyet uzay araçlarıyla Ay yüzeyine yerleştirilen reflektörler, Dünya'dan gönderilen lazer ışınlarının bu aynalardan yansıtılması sayesinde mesafe ölçümünde kullanılmaktadır. Lazer ışınının Ay'a gidip gelme süresi çok hassas olarak ölçülür; bu da aradaki mesafenin milimetre duyarlılıkla tespit edilmesini sağlar.
Etkileri ve Geleceğe Yansımaları
Dünya'nın dönüşü giderek çok çok yavaş şekilde yavaşlıyor; günlerin uzunluğu milyarlarca yıl önce bugünkünden daha kısaydı.
Ay'ın uzaklaşması devam ederse, çok uzak bir gelecekte örneğin tam güneş tutulmalarının sayısı azalabilir; çünkü Ay gökyüzünde küçük görünmeye başlayacak.
Fakat bu süreç son derece yavaş; bugünün insanlık tarihi açısından fark edilir bir değişim yaşanacak değil.
Bilimsel Tartışmalar ve Zaman İçindeki Değişim
Bugünkü 3,8 cm/yıl uzaklaşma hızı, geçmişte sürekli böyle değildi. Jeolojik veriler, gelgit etkilerinin okyanus yapısı, kıtaların konumu, deniz derinlikleri gibi faktörlerle değişerek, zaman içinde bu uzaklaşma oranının daha düşük veya farklı olduğunu gösteriyor. ölçümler, Ay'ın Dünya'dan ayrılma sürecinin Ay'ın oluşumuyla ilgili teorilerin ve jeolojik yaş hesaplarının doğrulanmasında kritik rol oynamaktadır.
