Anasınıfına ya da ilkokula yeni başlayan çocukların ailelerinde” Çocuğum okula gitmek istemiyor..!”yakınmasını okulların yeni açıldığı şu günlerde çok duyuyoruz.
Bu durumu araştırdığımız zaman iki nedenle çocukların okula gitmek istemediklerini görüyoruz.
Birincisi endişe duymaları,ikincisi korkudur.
Endişenin kaynağı kabul görmeme duygusu ve yetiştirilme tarzıdır.
Çocuk öğretmenleri ve arkadaşları tarafından kabul göremeyebileceğini düşündüğü için korkuyor olabilir.
Sürekli korunan, endişeli ailelerde yetişen çocuklarda okul korkusuna daha çok rastlanıyor.
Çünkü endişeli ailelerde çocuk aileye bağımlı oluyor,ailenin olmadığı ortamlarda endişeli oluyor.
Aileler kendi endişelerinin farkında olması,çocuğa yansıtmaması,çocuğun başkalarıyla iletişim kurmasını sağlamalıdır.
Bu konuda öğretmene de düşen görevler var:Çocuğun diğer çocuklarla ve kendisiyle güçlü iletişim kurmasına yardımcı olmalıdır.
Bazen çocuklar, okula alışmaları için anne ya da çocuğun güven duyacağı biriyle okula gidebilir.Anne sınıf dışında bekler,çocuk kendini güvende hisseder,öğretmenin de sınıf ortamına çocuğu alıştırmasıyla bu sorun çözülebilir.
Anne çok uzun süre okuldan ayrılmazsa çocuk :”Okul güvenli değil ki annem ayrılmıyor “diye düşünür.Bu durum çocuğun okul korkusunu yenmesini zorlaştırır.
Çocukları okula gitmek istemeyen aileler yukarda yazdığım tesbitlere göre değerlendirme yapabilirler. Her şeyi çocuğa yükleyerek hiçbir sorun çözülemez,ana-baba olarak :“Biz ne hata yaptık ?”sorusunu da sormayı düşünmeliyiz.Ben her zaman soruna çocuk merkezli bakarım.Sorunlara böyle çözüm bulmaya çalışırım.
Kazım Kılınç/Eğitimci
