Bu haftaki yazımda yine çocuk diyecektim, anne-baba diyecektim.
Vazgeçtim…
*
Babası maden kazasında şehit olan çocuğun annesinin haykırışı,yaralı işçinin : “Çamurlu çizmelerimi çıkartayım mı ,sedye kirlenir?”sorusu bütün duygularımı alt üst etti.
*
İmdadıma küçük öğrencilerim yetişti.
Okulun koridorunda “soma”köşesi hazırlamışlar.
Beni de davet ettiler.
Çocuklar maden faciasıyla ilgili duygularını resimle anlatmışlar.
”Soma”resim ile bu kadar güzel anlatılır.
*
Mutluyum, böylesine duyarlı çocuklar yetiştirdiğimiz için.
Aziz milletimize taziyemizi; okulumuz 3A sınıfının hazırladığı “Soma Köşesi”nden gönderiyorum.
Ellerinize sağlık değerli öğretmenim,güzel öğrencilerim.
*
“Ateş düştüğü yeri değil,herkesi yakıyor.
Analar acılı,çocukların gözleri yaşlı,yüreklerimiz sancılı…
Van ‘da da olsa, Soma ‘da da olsa,
Ağlayan kardeşlerimiz ,
Onlarla birlikte aynı acıyı bizde hissedebiliriz…
Bakmayın boyumuza ,insanlık bizim yüreğimizde.
Öğreniyoruz insanlığı,paylaşmayı.
Çizerek,yazarak gösterebiliriz duygularımızı…
Biliriz;tek yürekten acıları paylaşmayı…
Akdeniz İlkokulu 3-A öğrencileri olarak ,Soma Faciası ile ilgili duygularımızı yansıtan yazı ve resimlerimizi sınıf panomuzda sergilemek istedik.Üzgünüz…
Kardeşlerimizin ,ülkemizin başı sağolsun…”
3-A ÖĞRECİLERİ & ÖĞRETMENİ
